Σφαίρα από γη και θάλασσα κι ο ουρανός τριγύρω,
από βαθειά, τα κύματα γυρνάνε στη στεριά,
άνοιξε το παράθυρο να δούμε σ’ ένα γύρο,
να ταξιδέψουμε το νου, να βγούμε στ’ ανοιχτά,
να βγούμε στ’ ανοιχτά.
Σφαίρα από γη και θάλασσα κι εμείς μικροί και μόνοι,
καθένας μας στον κόσμο του κι όλοι μας πουθενά,
κι απ’ όσα μάς χωρίζουνε, ένα που μάς ενώνει,
είναι που ζούμε ελεύθεροι σ’ αυτή την ερημιά,
σ’ αυτή την ερημιά.
Όπου βρεθείς, όπου και να `μαι,
πάντα τις νύχτες θα περνάμε κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό,
θα με σκεφτείς, θα σε θυμάμαι,
κι οι μέρες θα περνάνε δίχως γυρισμό.
Σφαίρα από γη και θάλασσα κι ορίζοντας στη μέση,
ίσια γραμμή μάς έκοψε και ζούμε χωριστά,
μείνε μαζί μου σήμερα, όσο μπορείς κι αντέχεις,
τη νύχτα να περάσουμε κι ύστερα, γεια χαρά,
κι ύστερα, γεια χαρά.
Όπου βρεθείς, όπου και να `μαι,
πάντα τις νύχτες θα περνάμε κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό,
θα με σκεφτείς, θα σε θυμάμαι,
κι οι μέρες θα περνάνε δίχως γυρισμό.