Μια απρόσμενη συνάντηση
μια απάντηση που έψαχνα καιρό
αν ποτέ ξανανταμώναμε
αν ποτέ θα ενώναμε
του χρόνου το κενό
Όσα ζήσαμε ήταν όμορφα
όλα τα όμορφα τελειώνουν ξαφνικά
και ξαφνικά
οι κοινοί μας δρόμοι γίνονται
σχήματα που ανοίγονται
μπρος στο πουθενά
Είναι καλύτερα εδώ
υπάρχω, βγαίνω κι ανασαίνω
στο δικό μου ουρανό
Είναι καλύτερα
να μη σε ξαναδώ
Τίποτα δε θέλω
να θυμάμαι, να φοβάμαι, ν’ αγαπώ
Μια απρόσμενη συνάντηση
Μια απάντηση που έδωσε ο καιρός
Μια ρωγμή στο χρόνο φάνηκε
Μυστικό που στάθηκε
Για μια στιγμή στο φως
και βλέπω πως
όσα ζήσαμε ήταν άνοιξη
μια όμορφη άνοιξη
που άργησε να’ρθει
και πριν χαθεί
πριν διαβεί του τέλους τη γραμμή
βρήκα εγώ τη δύναμη
για μια καινούρια αρχή
Και είναι καλύτερα
Είναι καλύτερα εδώ
Υπάρχω, βγαίνω κι ανασαίνω
Στο δικό μου ουρανό
Είναι καλύτερα
Να μη σε ξαναδώ
Τίποτα δε θέλω
Να θυμάμαι, να φοβάμαι, ν’ αγαπώ