Hazan yaprakları birikir kalbimde; söyleyemem hüznümü buruşmuş gölgelerine.
Tükenir ödünç aldığım vakitler birer birer, taşıyamam kendimi artık kömür eden özleminde.
Dokunuşlarım yarım kaldı; gülemem artık bana uzak duran yüzünde.
Dayanır mı bu ömür acıtan yalnızlığa, başedemem dünyayla sen gelmeyince.
Son bir haykırıştır boşluklarda uzayan; bilmem ki var mıdır çaresi yakarışlarımın.
Ne de masum dururdu dünya, sevdalım yanımda olunca.
Gönül aşka batarmış meğer, hayat sessiz kalınca.
Hazan yaprakları birikir kalbimde; söyleyemem hüznümü buruşmuş gülüşlerine.
Tükenir ödünç aldığım vakitler birer birer, taşıyamam kendimi yaralayan sözlerinde...