sessizlik içime çökmüş bir uyku gibi
bütün sokaklarım beni unutuyor
beyoğlunda bir öğle vakti
herkes kendisi gibi
zaman bir çocuk gülüşü içimde yaşlanan
kaçışlarım beni hiç saklamıyor
beyoğlunda şu güneş uykumu gezdiriyor
girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu
bilmeden beni sana üzüyor
bindiğin o tramvay yüzünü unutmuş
bilmeden beni sana benzetiyor
herşey benden önce ben senden sonrayım
ellerim bu değildi ki
eskiden tanırdım kendimi
kelimeler etime gömülmüş bir bıçak gibi
bütün gecikmelerim seni hatırlatıyor
beyoğlunda dükkanlar artık en çok satanı çalıyor
girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu
bilmeden beni sana üzüyor
bindiğim o tramvay yüzünü unutmuş
bilmeden beni sana benzetiyor
herşey benden önce ben senden sonrayım
ellerim bu değildi ki eskiden tanırdım kendimi