verse 1
bu fani dünyada herkes bir jön
gidilen yollar çok kötü geri dön
ne zaman bu işlere verilecek bir yön
kimse gücenmesin ama çoğu bir bön
cariyeler hep günahkar hep yalan dolanlar
bakireler hep kırılgan hepsi masum üryan
mazilerde kaldın kahpe artık sende uyan
harabeler içindeyim ben işte benim dünyam
hayatımın aşkı iken platonik bir aşka döndün
kimse bitmez derdi amma bak bu kalpte sende söndün
gül misali soldu ömrüm sağanak yağışlı hergün gözüm
inan bu zulüm tam bir ölüm hasret kokar her sözüm
dünyeviydi meseleler ve dün gibiydi o cenkler
hep acıttı o dünler ve göz önünde o günler
hep açandı o güller ve hep solanda o güller
hep yalandı o sözler ve tutulamadıki yeminler ...
nakarat
merhabayla başlar anım elvedayla son bulur
aşk tepemde her zaman tıpkı kara bi buluttur
aşk ve Müebbet nedense birbirine iki zıt kutuptur
çünkü güven yok içimde gönlüm aşka soğuktur
verse 2
bizdekisi aşk değilki körü körüne bağlılık
görüş açımda tek bi renk rabbim her yer karanlık
şimdilerde her şey ucuz canımız kanımız yaftalık
maziler hep dünlük iken nevalelerse yarınlık
mutluluklar git gide sahtelikle doldu taştı
yüzlerdeki maskeler artık hayli kastı
kimisi güldü kimisi baktı ah bu yüzden çok yaş aktı
hisler çoğu kez yanılttı hatta bazen abarttı
bir yanımda melekler ve bir yanımda şeytanlar
bir yanımda dostlarım diğer yanımda düşmanlar
bir yanımda pamuk prenses diğer yanımda merhumlar
bir yanımda uyuyan güzel diğer yanımda keloğlar var
dört yanımda kolpa dost var dört tarafta zorbalıklar
dört yol pskopatlar dört sorumda farklı şıklar
kendilerini bişey sananlar kendilerince hava yaparlar
zor durumda hepsi foslar ve hepsi bir gün duvara toslar ...