Verse 1
ebeleme oyunuma katılanı ebeledim
elemeli yarışında herkesi ben eledim
şık seç dediler şık bile seçemedim
kes lan dediler bu çeneyi kesemedim
hayatımla yüzleşirken hatalıyım diyemedim
her ölüm bir erken ecel kefen tarzı sevemedim
yaptıklarım doğrumuydu yanlışmıydı bilemedim
her kayan bir yıldızla boşa giden dileklerim
yargısız bir infaz oldu içimdeki bu nefretim
saygısız kuram doluydu tek düz olan heveslerim
kaygısız durum kuruntu oldu işte taakatim
yaşam denen bu yarışta soluksuz Müebbet'im
her anımda ölüm yanımda ah bu yüzden kederdeyim
aniden çalar zilin davetsiz misafirim
çerçeveye muhtaç oldu çizdiğim resimlerim
amaçsız bir yolda olsa ben bu yolda bakiyim
Nakarat
sağır duymaz uydurur harap olan bir yolcudur
rap tenimde burcudur felek içimde kuşkudur
hayallerim buğuludur ölüm bu bende korkudur
mesafesiz bir ufuktur söz nefeste soluktur
karanlıkta iz bul haydi inanki dostum zordur hayli
kim benimle dosttu sanki kim benimle arkadaşki
istek arzu tükenmişti arz talepse etti tepki
umursamaz biriydi harbi söz ise vermek çok basitti
Verse 2
biri bizi gözetliyor günah sevabı tartıyor
ölüm kimine koymuyor gül dalında solmuyor
elim soğuktan titriyor kalem benden bıkmıyor
yazıtlarım silinmiyor sözüm kulaktan gitmiyor
kader dost olmuyor kefen bedenle dikilmiyor
mübahlarım haz almıyor lügatlarım tıkanmıyor
lirik bende bitmiyor fikir zikirden doğmuyor
kalpler aşka doymuyor sevgi kalbe yetmiyor
hayratımda bir gram su kalmamıştı kimseye
hoyratında utanması yoktur asla hergele
el ele ve göz gözeydi aşklar şimdi diz dize
kuşku kuş misali uçtu kaldık böyle biz bize
uzun ince düz bir yolda durmadan giden tren
gar görünce raylarında aniden çeker fren
meçhule giden bir yolcu rolundeydim sahiden
gece gündüz ilerlerim nefes hiç tükenmeden