Αφού σκοπός σου ήτανε,
για μένα να μ’ αφήσεις,
τόσο καιρό με κράταγες,
να παίξεις, να γλεντήσεις.
Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε,
το σφάλμα σου να συγχωρέσει.
Εγώ για σε χαλάλισα
και τη ζωή μου ακόμα,
κατάστρεψες τα νιάτα μου
και το αγνό μου σώμα.
Κανείς ποτέ δε θα μπορέσει,
το σφάλμα σου να συγχωρέσει.
Κατάρα θα σου έδινα,
μα δε βαστάει η καρδιά μου,
σε αγαπώ κι ας έφυγες,
άξαφνα από κοντά μου.