Όλα σβήνουν τώρα πια στον ντουνιά
και χωρίζουν δυο καρδιές μ` απονιά.
Ήταν κισμέτ μα τι να πω, σ` αγαπώ
ήταν γραφτό μα τι μ` αυτό, σε πονώ.
Έτσι είναι πάντα στη ζωή, όλα περνούν
μα οι καρδιές που αγαπούν δεν ξεχνούν.
Φεύγουνε τα νιάτα φως μου και διαβαίνουνε
μα τα ντέρτια που ριζώνουν δεν πεθαίνουνε.