Έμορφη παιχνιδιάρα μου,
με ξέχασες τσαχπίνα
και μ’ άλλους τρέχεις και γλεντάς,
μελαχρινή σειρήνα.
Τα βράδια τρέχεις και γλεντάς
και σ’ όλους το καυχιέσαι
κι εμένανε, καμωματού,
διόλου δε συλλογιέσαι.
Όμως, κακιά θα κουραστεί
η άπονη ψυχή σου,
τη χάρη του και τη δροσιά,
θα χάσει το κορμί σου.
Μετανιωμένη θα βρεθείς
ξανά μες στη φωλιά μου,
εκεί θα βρεις παρηγοριά,
απ’ τα γλυκά φιλιά μου.