Εγώ διαλέγω ν’ αγαπώ
όποιον τη νύχτα αναζητώ,
φωτιά στα όνειρά μου,
όποιον τα βράδια, σιγανά,
λέει πως φεγγάρια φωτεινά
τα σβήνει η ματιά μου.
Τα πρωινά κι η αγκαλιά ζούνε μαζί ή χωριστά,
ζούνε μαζί ή χωριστά, διαλέγει πάντα η νύχτα,
ανατολή κι αναπνοή, χείλη που γίνονται φιλί,
χείλη που γίνονται φιλί, η νύχτα θα το πει.
Εγώ ξοδεύω ό,τι αγαπώ,
όποιον τη νύχτα συναντώ
και γίνεται σκιά μου,
όποιον κοιτάει χαμηλά
γιατί δεν ξέρει πως, ψηλά,
κοιμάται η καρδιά μου.
Τα πρωινά κι η αγκαλιά ζούνε μαζί ή χωριστά,
ζούνε μαζί ή χωριστά, διαλέγει πάντα η νύχτα,
ανατολή κι αναπνοή, χείλη που γίνονται φιλί,
χείλη που γίνονται φιλί, η νύχτα θα το πει.