Stabat mater dolorosa
Juxta crucem lacrimosa,
Dum pendebat filius.
Cuius animam gementem,
Contristatam et dolentem
Pertransivit gladius.
Oh! quam tristis et afflicta
Fuit illa benedicta,
Mater unigeniti!
Quae moerebat et dolebat,
Pia mater, dum videbat
Nati poenas inclyti.
Pro peccatis suae gentis
Vidit iesum in tormentis,
Et flagellis subditum.
Vidit suum dulcem natum
Moriendo desolatum,
Dum emisit spiritum.
Quis non posset contristari
Christi matrem contemplari
Dolentem cum filio?
Quis est homo qui non fleret,
Matrem christi si videret
In tanto supplicio?
Eia, mater, fons amoris
Me sentire vim doloris
Fac, ut tecum lugeam.
Fac, ut ardeat cor meum
In amando christum deum
Ut sibi complaceam.
Sancta mater, istud agas,
Crucifixi fige plagas
Cordi meo valide.
Tui nati vulnerati,
Tam dignati pro me pati,
Poenas mecum divide.
Fac me tecum pie flere,
Crucifixo condolere,
Donec ego vixero.
Juxta crucem tecum stare,
Et me tibi sociare
In planctu desidero.
Fac me cruce custodiri
Morte christi praemuniri
Confoveri gratia
Quando corpus morietur,
Fac, ut animae donetur
Paradisi gloria.
Amen.