Μονόπρακτη απάτη το παιχνίδι
στο θίασο ο λόγος μοιρασμένος
Ο σκηνοθέτης σ’ ανεβάζει στο σανίδι
το ρόλο σου να μάθεις μέχρι τέλος
Εμείς που όμως δεν μπορούμε τη γραμμή
που δεν αντέχουμε να παίζουμε στημένα
δεν πήραμε στο ρόλο μια δραχμή
και έτσι μας ψάχνουν από τότε στα χαμένα
Τώρα τους βλέπεις να κινούνται στη σκηνή
φορώντας μάσκες σοβαρές μιας τραγωδίας
Κι όλο φωνάζουνε να ζει ή να μη ζει
κι όλοι κομπάρσοι μιας κακόγουστης ταινίας
Όταν το θέατρο αρπάξει η φωτιά
τότε θα ρίξουν από μέσα την αυλαία
θα πουν πως ήτανε μια φάρσα, μια ψευτιά
που την ανέβασαν, αλίμονο, τυχαία