Να ζήσεις μόνο μιαν αυγή
τόση ζωή σε φτάνει
Ρόδο π’ ανθεί πολύ καιρό
την μυρωδιά του χάνει
Αν eποθάνω θάψε με
με σκέτο χώμα πάνω
Την δροσεράδα να γρoικώ
όντα θα κλαις απάνω
Πεθαίνω και παράπονο
στο κόσμο έχω μόνο
Που δεν μπορώ να σ’ αγαπώ
στο χώμα που θα λιώνω
Этот текст прочитали 397 раз.