Μιλώ σου με τα μάτια μου
κι αυτό νομίζω φτάνει
να καταλάβεις η καρδιά μου
σε ποια μεριά σε βάνει
Τον τόπο που `χω στην καρδιά μου
για σένα φυλαμένο
είναι μπαξές που μήδε εγώ
καμιά φορά δεν μπαίνω
Ω την παντέρμη τη βραδιά
και πως θα την περάσω
που πάλι με τα μάτια μου
μόνο θα σ’ αγκαλιάσω
Μια τιμωρία ο Θεός
μεγάλη μου `χει δώσει
στο όνειρο να `μαστε μαζί
κι όταν ξυπνούμε όχι
Ποτέ μου να μη σ’ έβλεπα
πάλι θα σ’ αγαπούσα
γιατί μέσα στα όνειρά μου
συχνά σε συναντούσα
Να μην αργείς να φαίνεσαι
να πάψει να με νοιάζει
να έρθει η καρδιά μου στον τόπο τζη
να μην αναστενάζει
Γίνου δεντρί κι εγώ πουλί
στα φύλλα σου να λουφάσω
κι αρόλιθο στα χείλη σου
να πιω να ξεδιψάσω
Ήθελα να `μαι θάλασσα
κι εσύ ποτάμι να `σαι
να έρχεσαι στην αγκάλη μου
μωρό μου να κοιμάσαι
Αν ήσουνα ο ουρανός
θα ήμουνα το φεγγάρι
και κάθε νύχτα αγάπη μου
θα ήμασταν ζευγάρι
Πάντα θλιμένος περπατώ
σαν το χλωμό φεγγάρι
απού με τον ήλιο δεν μπορεί
να γίνουνε ζευγάρι
Γνωρίζωτο φεγγάρι μου
πως σου `χω γίνει βάρος
μα και να πω τον πόνο μου
αλλού δεν έχω θάρρος
Περίμενάσε ωψ αργάς
φεγγάρι μα δε βγήκες
κι αμοναχό στς μοναξιάς
τον πόνο μου μ’ αφήκες
Φεγγάρι τόσα μυστικά
που σου `χω ειπωμένα
να μη σ’ ακούσω μια φορά
να μολοήσεις ένα/να μαρτυρήσεις ένα
Μέσα σε γυάλινο κλουβί
θα βάλω την καρδιά μου
να τη θωρείς να μην μπορείς
να την πονάς κερά μου
Θα την αλλάξω την καρδιά μου
αφού οι γιατροί μπορούνε
μα ίσως κι αυτή να σ’ αγαπά
σαν την παλιά φοβούμαι
Θα την αλλάξω την καρδιά
να βάλω μαύρο βράχο
για να μπορώ κι εγώ καρδιά
σαν τη δικιά σου να `χω
Этот текст прочитали 379 раз.