Από τα χείλη σου τα δυο
στάζει τ’ αθάνατο νερό,
δωσ’ μου να πιω, δωσ’ μου να πιω,
να ζήσω για να σ’ αγαπώ,
δωσ’ μου να πιω, δωσ’ μου να πιω,
να ζήσω για να σ’ αγαπώ.
Αντί αθάνατο νερό
φαρμάκι με κερνάς πικρό,
ξέρεις το πόσο σ’ αγαπώ
γι’ αυτό με κάνεις και πονώ,
ξέρεις το πόσο σ’ αγαπώ
γι’ αυτό με κάνεις και πονώ.
Αφού για άλλονε πονάς
γιατί λοιπόν με τυραννάς,
δωσ’ μου φαρμάκι όσο μπορείς
να σε χαρώ, να το χαρείς,
δωσ’ μου φαρμάκι όσο μπορείς
να σε χαρώ, να το χαρείς.