Ήτανε, Θεέ μου, μια φορά
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά
αγάπες, όνειρα, τραγούδια
μέσα στο φως μες στα λουλούδια
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά.
Τώρα απομένουνε βαθιά
ένας εδώ κι άλλος εκεί,
χείλη, καρδιές, μάτια κλειστά
μέσα στο χώμα, μες στη γη
ένας εδώ κι άλλος εκεί.
Κάθε που ανθίζουν τα κλαδιά
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά
εις τ’ ασημένια καλοκαίρια
που υψώνονται στο φως τα χέρια
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά.
Μοίρες οι νύχτες τριγυρνούν
και τα παιδιά ξεπροβοδούν,
στέλνουν μηνύματα στ’ αστέρια
και με καλόβολα τα χέρια
τα τρία παιδιά ξεπροβοδούν.
Ήτανε, Θεέ μου, μια φορά
τρεις νέοι και τώρα είναι βαθιά
μέσα στο χώμα, μες στη γη
ένας εδώ κι άλλος εκεί
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά.