Οι φίλοι μου λένε συχνά πως ρωτάς
τι κάνω, πως είμαι κι αν είμαι καλά
κι ακόμα μου λένε βαθιά με πονάς
και πως δεν αρνιέσαι πως μ’ αγαπάς.
Οι φίλοι μου λένε γιατί δεν ρωτώ
τι κάνεις, που είσαι, βαθιά αν σε πονώ
και τάχα ακόμη εάν σ’ αγαπώ,
οι φίλοι απορούνε που δεν απαντώ.
Τι τα θες αυτά και τα λες
σ’ όσα λες να πιστέψω πως θες.
Δεν είναι πια που έπαψα να πονώ
κι ούτε βέβαια πως δεν σ’ αγαπώ.
Μα όλη την αλήθεια αν θες να σου πω
στη σκιά σου να ζω άλλο να το μπορώ.
Στο πλάι σου ίση αν δεν μ’ αισθανθείς
αγάπη ότι νιώθεις για μένα μην πεις.
Όταν πάνω μου νιώθεις εξουσιαστής
θα σε νιώσω κι εγώ να είσαι ληστής.
Τι τα θες αυτά και τα λες
σ’ όσα λες να πιστέψω πως θες.
Μείνε αν θες στις ωραίες στιγμές
και μη λες ποτέ για το χθες.
Του κορμιού μου ληστή γιατί ν’ αγαπώ
κι όσο κι αν τον ποθώ γιατί να πονώ.
Τον άνθρωπο που είναι θέλω ν’ αγαπάς
το άνθρωπο που είναι άξια να τιμάς.
Αν θέλεις να είναι πως ήμουν παλιά
να φτιάξουμε έλα μαζί μια φωλιά.
Δυο άνθρωποι ίσοι, μια αγάπη φωτιά
δυο ωραία, ελεύθερα κι ίσα πουλιά.
Τι τα θες αυτά και τα λες
σ’ όσα λες να πιστέψω πως θες.
Μείνε αν θες στις ωραίες στιγμές
και μη λες ποτέ για το χθες.