Με γκρίνια και πίκρες δεν βγαίνει η ζωή
μια μέρα δεν έχουμε οι δυο μας μαζί
και πάντα να νιώθω πως φταίω εγώ
γιατί γυναίκα δούλα εγώ
κι εσύ βεβαίως τ’ αφεντικό.
Αν νιώθεις μαζί μου να έχεις βαρεθεί
συμβαίνει κι αυτό συχνά στη ζωή.
Μπορώ κάθε τι να το κατανοώ
αφού έσωσε να σε παντρευτώ
ότι και να ‘ναι θα το μοιραστώ.
Για σκέψου αν για όλα σου φταίω εγώ
και πες μου που φταίω με το καλό.
Μπορεί επιτέλους να φταίμε κι οι δυο
κι ίσως ακόμα μπορεί κι ο θεσμός
και θύματα του εμείς ασφαλώς.
Δεν είναι δίκιο και σωστό
δεν το χωράει το μυαλό
ας το σκεφτούμε και κάπως αλλιώς
μήπως δε φταίμε εσύ κι εγώ
και να ‘ναι το πρόβλημα πολιτικό.