Πατέρα αφέντη να έχω, ντροπή.
Αφέντη δε θέλω να έχω εραστή.
Κι αφέντες αδέρφια να έχω γιατί;
Δούλα σε άντρες αφέντες,
φτάνει η ντροπή.
Να είσαι ο άντρας το θέλω πολύ,
να νιώθω κοντά σου αγάπη, στοργή.
Μα να ’σαι ο αφέντης και δούλα σου εγώ,
αυτό δεν το θέλω,
κι ας είν’ να πεθαίνω λεπτό το λεπτό.
Στο σώμα μου αφέντη να έχω, ντροπή.
Και έρωτας τέτοιος μοιάζει με πληρωμή.
Μα πέρασε τώρα πια κείνη η εποχή
και ήρθε η σειρά μου να αξιώσω τιμή.
Τιμή που μου πρέπει να θέλω πολύ
να νιώθω μαζί σου ίση κι ορθή.
Μα όταν με θέλεις μια δούλα σκυφτή,
αυτό δεν το θέλω,
κι ας είν’ να πεθαίνω στιγμή τη στιγμή.