Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό
Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό
Ήταν ένα μεσημέρι με τον ήλιο ντάλα
που τ’ αλάνια μου ονειρευόνταν ακρογιάλια
κι ανοίγανε τα μάτια και βλέπανε τσιμέντο
παντού, ριζάτα κου φιλτε μου
Και θέλανε τα πάντα ν’ αρχίσουν να γκρεμίζουν
μ’ αντί γι’ αυτό την πρασινάδα ποτίζουν
να μεγαλώσει και προσωρινά το γκρίζο να κρύψει
μα εκείνη θέλει πρώτα το μυαλό τους να στίψει
Μέχρι να μείνει αόρατος αυτός στο καμουφλάζ
κι ας είναι ο κόσμος όλος ένα απέραντο γκαράζ
μα άσ’ τα να πάνε μ’ έπιασε πολυλογία
κΚι ήθελα λέει να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
Και πάνω που `χα αρχίσει να πιάνω τον ειρμό
τι ειρωνεία για ένα ρεφρέν σταματώ
Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό
Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό
Περνάνε και με πέρνουνε λοιπόν για περαντζάδα
σίγουρα πάντως όχι για να δούμε τη λιακάδα
Τους είχε καρφωθεί η φούντα στο μυαλό
αιχμάλωτοι στον ψυχολογικό εθισμό
Φτάνουμε μ’ ανάποδα στον τόπο του κακού
σε μία πλατεία απ’ τις τελείως ου
Αρχίσαν τα δικά τους για άλλη μια φορά
ξενέρωτος πως είμαι πως χαλάω την παρέα
Είχαν κουραστεί, δεν επέμεναν πολύ
Αρχίσαν τα σαλιώματα χαρτί με χαρτί
Ειρωνεία στην ειρωνεία άλλη μία κι εδώ
Οι μπαμπάδες τους τους μάθαιναν να φτιάχνουν αητό
Αρχίζει ν’ αλαφραίνει μια σακούλα βαριά
που μού `φερε στη σκέψη δικαστήρια πολλά
Τι το `θελα κι εγώ με τις σκέψεις το κακό
Πάω να γυρίσω κι αντικρίζω μπατσικό
Είδα τη ζωή μου όλη ντεζαβού
ενώ ο διπλανός είχε αντίδραση ασβού
Ρίχνω αμέσως σήμα και το παίζω και καλά
μα είμαι σίγουρος οι πούστηδες μας πήραν μυρουδιά
Ο στρίφτης ο καλός τα πετάει όλα με μια
Μα η γόπα στο αυτί καμάρωνε για τα καλά
Πάει να το παίξει άνετος
Ανοίγει το πακέτο
Μα μέσα του τη φύλαγε λουλούδι σπαρμαντσέτο
"Καλησπέρα"
"Γεια α α α"
Σα μια συμφωνική με μια παραφωνία
τα κάναμε πουτάνα τρεμάμενες φωνές
μα οι μπάτσοι απ’ τους εχθρούς
προτιμούν τους θεατές
Απέναντι στον ίσκιο δυο πρόσφυγες αράζαν
μ’ ένα ραδιοφωνάκι την κούραση ησυχάζαν
ξυπόλυτοι κι αδύνατοι, μα πάντα ευγενικοί
αγαπητές φιγούρες σε λάθος εποχή
Γαμόψυχοι οι μπάτσοι πηγαίνουν προς τα κει
Αρχίζουν τις κλωτσιές με μια γνωστή αφορμή
"Εμπρός κωλοαλβανοί φευγάτε από δω"
"Γεια σας μάγκες απόγευμα καλό"
Κρατάμε ο ένας τον άλλον κανείς μη σηκωθεί
σ’ αυτό το κωλοσύστημα χαμένος ποιος θα βγει
αυτός που υπερασπίζεται τον πατριωτισμό
ή όποιος σημαία ψάχνει όταν τον πάει τσιρλιό
Ορκίζομαι το ένιωσα εκείνη τη στιγμή
Αν ήμουν δολοφόνος δε θα `χα ενοχή
Όμως να εκδικηθώ θα μου δοθεί ευκαιρία
Δεν είναι μακριά η επόμενη πορεία
Για μένα είναι ένας πόλεμος
καλό αυτό ή κακό
Έτσι την έχω δει μέσα απ’ αυτά που ζω
Τα μάτια αδικημένων υγρά κι απορημένα
Θα πρέπει κάποια απαίτηση να έχουν κι από μένα
Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό
Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό
Πέρα απ’ την ειρωνεία αυτή καθεαυτή
Για σκέψου πως θα ήτανε αλλιώς αν είχαν’ ρθει
Για σκέψου να με δένανε χωρίς καν να `χω πιει
και μια ζωή να έσερνα την στάμπα χασικλή
Για σκέψου οι μετανάστες να `χαν τσαμπουκαλευθεί
και πίσω σ’ ένα πόλεμο να `χαν απελαθεί
Για σκέψου αν σκεφτείς πολύ μπορεί να τρελαθείς
Καλύτερα ν’ αντέξεις για να αντισταθείς
Για να σε βοηθήσω και να εξιλεωθώ
σου αφήνω ένα φινάλε με χαμόγελο πικρό
Έτσι λοιπόν το ρίχνω λιγάκι στο μελό
Θυμήθηκα την γκόμενα που είδα στο μετρό
Που ξέρεις ίσως να `ναι αυτή το άλλο μου μισό
μα ο ελεγκτής μου χώθηκε πριν να χωθώ εγώ
Με μια καρδιά μισή πού πάω εγώ πορεία
μα τώρα που το σκέφτηκα μου λύνω απορία
Ίσως να `ναι καλύτερα που’ναι μισή από μία
μπορεί να μην την άντεχα την τόση ειρωνεία
Έτσι να σε ξαφνιάσω σου χώνω άλλη μία
Οι μπάτσοι όταν έφυγαν τα σκάγαν τρία τρία
Η φούντα ίσως σβήσει την οργή απ’ το μυαλό τους
Γι’ αυτό πάω να τρατάρω και για λογαριασμό τους