Στο τραπέζι δες τι παίζει
έχω απλώσει πάνω όλα τα καλά
να σε βλέπω να σ` αρέσει
το κρασί παλιό, ποτήρια λαμπερά
κι έχω τόσα κι άλλα τόσα
προσχήματα για τα δικά μου ποιήματα.
Γύρω γύρω απ` την ουσία
σου` χω φτιάξει περιουσία να χαλάς
να ξοδεύεις τη ζωή μου, την πανάκριβη ψυχή μου να φυλάς
να με φυλάς.
Το σεντόνι πώς απλώνει
αγκαλιάζει λες και γη και ουρανό
το κρεβάτι ταξιδεύει
και ολόκληρο τον κόσμο φέρνει εδώ
σ` αγαπάω και χωράω
μέσα στα θαύματα με τα δικά μας πράγματα.
Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει
να τες, φως μου, φεύγουν όμορφες στιγμές
τέτοια μέρα, στον αέρα
γράφουν όλα σε χρυσές περγαμηνές
σαν για πάντα και είναι σαν τα προσχήματα
για τα δικά μας ποιήματα.