Στην γειτονιά των παρανόμων, φεγγάρι απόψε δε θα βγει,
θα σχεδιάζουμε ταξίδια σαν να υπάρχει κι άλλη γη,
στην γειτονιά των παρανόμων, πίσω απ’ τα τζάμια τα θολά,
θα λάμπουν σώματα και μάτια με συνωμοτικά φιλιά.
Απαγορευμένη αγάπη που σε πλήρωσα με δάκρυ,
έλα έστω και για λίγο στο σκοτάδι να με δεις,
απαγορευμένη αγάπη, μυστικό μου μονοπάτι,
ό,τι και να μας χωρίζει, δεν τελειώνουμε εμείς.
Στην γειτονιά των παρανόμων, πυρσούς κρατάνε οι ψυχές,
δικάζουν, σιωπηλά, εκείνους που δεν τους ένιωσαν ποτές,
στην γειτονιά των παρανόμων, που καίμε ό,τι μας μισεί,
την έξοδό μας απ’ το δράμα, θα φανταστούμε εγώ κι εσύ.
Απαγορευμένη αγάπη που σε πλήρωσα με δάκρυ,
έλα έστω και για λίγο στο σκοτάδι να με δεις,
απαγορευμένη αγάπη, μυστικό μου μονοπάτι,
ό,τι και να μας χωρίζει, δεν τελειώνουμε εμείς.