"Gel..." sesini duymak için kapısını çaldılar,
Uzun süre ses gelmedi,içeriye daldılar...
Başı masanın üzerinde,uyuyor sandılar,
"Efendim" diye seslenip biraz daha yaklaştılar.
Aslında çok çalışkan.
O,Hiç böyle yapmazdı.
Servet efendi asla bu saatte uyumazdı.
Ya gazete isterdi,ya çay.
Ya kalkar dolanırdı,yada hep kaybettişi gözlüklerini sorardı.
Odada bir matem var,nefes sesi gelmiyor.
Herkes şaşırmış gibi,birbirine bakıyor.
..Ve içlerinden biri aşzından akan kanı görmüş;
"Aman Allah'ım Koşun.! Servet Efendi ölmüş.."
Bir ambulans çaşırıldı,hastahaneye götürdüler,
Otopsi temiz çıktı,"Ecel" dediler...
Hasta bakıcı ile morga doşru indiler,
Bir kaç ölü içinde,"Evet,işte" dediler...
Ailesi teslim alıp yıkamaya götürdü,
Bir kefene sardılar,beyazlara büründü.
Onca mal mülk içinde,yanında ne götürdü.ş
Koca Servet Efendi çok çaresiz göründü.
Düşler Yalan
Gülüşler Yalan
Sevişler Yalan
Ölüm Gerçek Olan...
İkindiye yetişti,geldi musalla taşına.
Namazını kıldırmaya imam durdu başına.
şöyle bir bakındı,cenaze cemaatine,
"Allah-u Ekber" dedi,Er kişi niyetine..
Namazıda kılındı,helallikte alındı,
Mezarlyşa gitmek için omuzlara taşındı.
Ne limuzin altında,ne cebi ne parası...
Camiinin kapısında bir cenaze arabası.
Epeyce bir kalabalık;iş adamları,mühendisler...
Önde yeşil korkuluk,Arkada mercedesler.
Onlar yola çıkarken mezarcılar çalışıyor,
Bitti,bitmek üzere...Son rötuşlar yapılıyor.
İki metrelik boyu,seksen santim eni,
Bir mezar kazmışlar bir metre derinlişi.
Topraşın altına girdi bir hayat merdiveni,
Onun için başladı yer altı serüveni.
Servet Efendi koca bir servete sahipti,
O servetin içinde yaşarken vefaat etti...