Χέρι με χέρι θ’ αλλάζει αφέντη
ο οίκτος κι η ντροπή.
Τί να σκεφτείς γαλαξία
για ένα αστέρι που πέφτει,
το είδες;
Στόμα με στόμα θ’ αλλάζει η εικόνα
θ’ αλλάζουν οι λέξεις, η σιωπή.
Απόψε λέω να περπατήσω
να σκεφτώ, ν’ αγαπήσω.
Φοβάσαι;
Τόσο θλιμμένα έχεις μάτια
που συνθλίβουν την αλήθεια,
απλώνουν το χέρι και φωνάζουν βοήθεια.
Θα σε πάρει από δω ο αέρας κι φλόγα
το φως, η βροχή του καινούργιου αιώνα.
Βήμα με βήμα θ’ αλλάζει το θύμα,
ο θύτης κι ο θεατής
Αιωνιότητα θυμάσαι
ένα ακίνητο γέλιο
υπήρχε;
Λέξη με λέξη θ’ αλλάζει η έλξη,
θ’ αλλάζουν η κρίση κι ο κριτής.
Απόψε λέω να μιλήσω,
να χορέψω, να ζήσω.
Φοβάσαι;
Τόσο θλιμμένα έχεις μάτια
που συνθλίβουν την αλήθεια,
απλώνουν το χέρι και φωνάζουν βοήθεια.
Θα σε πάρει από δω ο αέρας κι φλόγα
το φως, η βροχή του καινούργιου αιώνα.