Αν αυτές είναι οι ελπίδες σου
κι αυτά είναι τα όνειρά σου
ορίστε ένα τραγούδι
να χαρείς με την καρδιά σου
Αν αυτό που θες
είναι καρέκλα να ζεστάνεις
ορίστε πάρε μία
κάτσε μέχρι να πεθάνεις
Σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς
αλλά αν αυτό δεν αρκεί
την προτιμώ τη φασαρία
από μια άδεια μουσική
Αν σε ερεθίζει η μονιμότητα
δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος
μωρό μου να γίνεις
δημόσιος υπάλληλος
Αν σου διαλέξαν τη ζωή
κι είπες σας ευχαριστώ
ορίστε ένα καρότο
εφτακόσια ευρώ
κι όταν το φτάσεις πες το σύνταξη
μα μην κοιτάξεις πίσω
ο δρόμος ήταν μόνο
το χωράφι μπρος πίσω
Αν αυτό το λες αγάπη
κι αυτό το λες ζωή
την προτιμώ τη φασαρία
από μια άδεια μουσική
Αν θες ρουτίνα κάθε μέρα
δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος
μωρό μου να γίνεις
δημόσιος υπάλληλος
Μας μεγαλώνουν σαν τις κότες για τα αυγά τους
μας κλείνουνε το στόμα για να βάλουν τη μιλιά τους
για να σηκώσουμε το κεφάλι πρέπει να πίνουμε γάλα (;)
και πρέπει να λέμε τούτα μόνο και ποτέ τα άλλα
Αλλά σηκώστε τη γροθιά, κανένα να μην φοβηθείτε
όσα δεν κάνατε, μονάχα να μετανοείτε
μας ξεπουλάνε τις στιγμές μας όσο όσο, μία μία
αλλά αντί για σιωπή έχουν να παίρνουν φασαρία