Κάποια μέρα θα φοβάται να γυρνά,
θα φοβάται μήπως φύγει
κι η ψυχή του θα ξερνάει μυστικά,
κι η ψυχή του θα τον πνίγει
Και ο χρόνος που πονάει πιο πολύ,
είναι αυτός που ταξιδεύει
πέρα από τη ζεστή οργή,
θέλει μόνο να φανεί
Ίσως κάποτε να `ρθει ...
Κάποια μέρα θα φοβάται να γελά,
θα φοβάται να δακρύσει
κι η ψυχή του θα κοιτάζει παγερά,
κι η ψυχή του θα ραγίσει
Και ο χρόνος ο αθάνατος εχθρός
είναι αυτός που τον γιατρεύει
πέρα από τη λιτή κραυγή,
θέλει μόνο το γιατί
Μια ανάμνηση για αρχή
του ονείρου η πληγή,
με τη μοναξιά μου εδώ,
μοναξιά και στεναγμό
Этот текст прочитали 321 раз.