Αχ, κάτι κρύα πρωινά θα`θελα να σε βλέπω
μα η μοναξιά με προτιμά.
Τα μεσημέρια τα θολά τις καταχρήσεις επιτρέπω
για σένα σκέφτομαι συχνά.
Η μέρα ολόκληρη εσύ, παντοτινέ έρωτά μου
ίσως στην άλλη μας ζωή
μια Πέμπτη ή μια Κυριακή
σε ξαναδώ κοντά μου
Και τα κουτά μου δειλινά που κάθομαι και βλέπω
τα μάτια τα παντοτινά
και κάτι νύχτες βροχερές που το μυαλό μου τρέπω
μεσ`στης ψυχής τα σκοτεινά
κι όταν θα έρθει η αυγή...για να μερέψει η ψυχή
τα μάτια τα παντοτινά ορκίζομαι να βλέπω.