Oğuz Taban:
Kapansın perdeler moruk
Durup düşünmekle geçmez öyle gölgeler donuk
Yolun sonundasın zaman kafana dank eder mi?
Elimde bişey kalmasın söyle bana bu farkeder mi?
Tabii ki de hayır. Her yanımda ayıp
Dünümde var olanlar yok artık hepsi kayıp
Zayıf düşünceler ve herkeste ego tatminleri
Ölüm ne zaman söyle bana bu garip tatminleri
Yolundasın, yolundayım ve yolun sonundayım
Suratta maskeler var sanki basit bir oyundayım
Göğsünüzde sol taraftayım
Ben masumane işlenilen günahlarla araftayım
Nefret okunur bu gözlerimin ferinden
Bütün servetin değersizdir benim alın terimden
Güneş çıktığında görünmem
Bu yüzden varlığımdan faydalanma ben kimseyi sömürmem
İzam:
Beklemekle geçti günlerim bu
Sabrın sonu selametse geleceğe mutluluklar diledim
Donuk suratların karşısında ezilmekten
Düşünce edasıyla bi hayli gerildim
Bekle İzo belki hayat sanada güler
Amma lakin felek çemberinde yok öyle düşünceler
Tesir altında gönül koymalarla
Yalanlarla yamalananların tam ortasında..
Göçebe hayat, merhaba falan alıştım baba
Sen hastasında bu yolun en başında tırmanan bi oğlun
Olduğunu unutmak ne fayda ?
Ben anlamam işte gönüller bir ayda, toplandı..
Düşünmekten düşlediğimi unutmuştum
Kuşku içersinde ne yapacağımı inanki unutmuştum
Zaman kaybıydı, cesaret varmıydı ?
Bunu kendime sormayıda unutmuştum
Maske:
Avcuma sarıl, zaman dargın
Şu omzundan sökülmüyor vebali sabrın
Gözlerime kapaklanan uykularım sanrı
Son defaya kuşku, son nefesim ağrı
Yok tadı tuzu, ayır beni
Bir yanım katilimken bir yanım benim
Bir yanım çürümekte o yanım yenik
Bilirim neyi, hiç bilmediğim benim
Hasreti gerip çocukluğum soğur
Zahmeti aklın bu asırlara soluk
Asıldığı soyut düşüncesi soğuk
Ömürlere konu ismim düşündüğün soru
Yok olmaya tanık, yok olmaya tanım
Yol olmalı uzun, yokluğuma kanıp
Varlığıma kanıt bir yokluğun adımı
Sakalları pas tutmuş yıkık bir adamım