Μπορείς να μου πεις γιατί πονώ;
Αυτό τον πόνο είχα πει πως τον ξεχνώ
Θα με στεναχωρεί μόνο η ζωή
Αυτή που έφυγε και δε θα ξαναρθεί
Θέλω να κάνει καλοκαίρι στην ψυχή μου
Να 'ναι μια λίμνη βουλιαγμένη στο κορμί μου
Να αρμενίζουν καραβάκια και να βρέχει
Και να ψαρεύουν το μυαλό για να μη τρέχει
Μπορείς να μου πεις σε ποιον μιλώ;
Όποτε κλαίω και λέω πως δεν είναι εδώ
Άραγε είναι αυτός που μια ζωή
Με αγαπούσε κι είχε τόση υπομονή
Θέλω να κάνει καλοκαίρι στην ψυχή του
Να 'ναι μια βόλτα μεθυσμένη η φυγή του
Σε παραλίες που το κύμα σκάει και λιώνει
Βράχος εγώ κι αυτός αλάτι μ'ανταμώνει.