Δροσοσταλίδα το πρωί
το μεσημέρι λάμια
και παραγιός τ’ απόβραδο
που φεύγει απ’ τη δουλειά.
Τη νύχτα σιτοκαλαμιά
που σπίρτο την ανάβει.
Πες μας, πού πας;
Μέσα στη φωτιά!
Ματιά που κάπου σκάλωσε,
βήμα που γρηγορεύει,
δρυοκολάπτης που ξανά
το θώρακα τρυπά.
Χαρά που φεύγει στα ψηλά,
θυμός που πέφτει κάτω.
Πες μας, πού πας;
Μέσα στη φωτιά!
Μικράκι που πελάγωσε,
ντροπή που γυροφέρνει,
του λόφου αλεπότρυπα
με δώδεκα στοές.
Γιορτή που δεν τιμήθηκε,
ηφαίστειο που κοιμάται.
Πες μας, πού πας;
Μέσα στις φωτιές!