Κάποιος είπε πως δεν πρέπει να φοβάμαι
έτσι ήσυχα για πάντα να κοιμάμαι.
Μα όταν ξύπνησε όσα είπε είχαν ξεχαστεί
και κανείς δεν τον είχε ξαναδεί.
Ο επόμενος με κοίταξε στα μάτια
μου υποσχέθηκε καινούρια μονοπάτια.
Μα όλοι που με πήγε ήταν σκοτεινοί
με χτυπούσε όλο το κρύο κι η βροχή.
Εγώ δεν πιστεύω και δεν ελπίζω
αλλάζω χρώμα, δέρμα και Θεό.
Άλλη πόλη με φως και αέρα θα φτιάξω
μήπως και σωθώ.
Και κάπου πιο πέρα θα περιμένω
να `ρθει ο καιρός να γίνουμε πολλοί.
Έτσι ελεύθερα να ζούμε κι όσοι μας διώξαν
να `χουν ξεχαστεί.
Χρόνια πέρασαν και έμεινα στο γκρίζο
μα όσα έφτιαξα με κόπο δε χαρίζω.
Έτσι μου έμαθαν ποτέ να μην τα παρατάω
και τα πόδια όταν μου κόβουν να γελάω.
Θέλω ο κόσμος που θ'αφήσω στα παιδιά μου
να θυμίζει κάτι απ'τα όνειρά μου.
Όλοι οι δρόμοι που θα βγούνε να `ναι φωτεινοί
να μην μάθουν τι `ναι κρύο ή βροχή.