Δρόμος μακρύς με αεράκι
Ρίχνω τις μέρες στο χαντάκι
Πατάω γκάζι στο σκοτάδι
Γυρεύω `κείνο σου το χάδι
Ξύλινα χέρια στο τιμόνι
Νύχτες η άσφαλτος λυτρώνει
Μέσ’ από πυχαίους τίτλούς
Μόνο μαζί σου κάνω κύκλους
Να βρω τη δύναμη να μη γυρίσω πίσω
Και με τον έναν μου τροχό να συνεχίσω
Μες στο χαμό σάλτο μορτάλε
Χωρίς να ξέρω το φινάλε
Μα δίπλα από τα φορτηγά
Το βλέμμα σου με οδηγά
Άπορες ώρες με μαλώνουν
Τα εργοτάξια με διώχνουν
Με μάτια ξάγρυπνά, σε πλάνη
Ο έρωτας νικά και χάνει
Κάνω τη σέλα αεροπλάνο
Όμως εσένα δε σε φτάνω
Πετώ επάνω στην ομίχλη
Ψάχνω να βρω κι εγώ μια Κίρκη
Μια επιτόπου αναστροφή με συνεφέρει
Και το κιγκλίδωμα γυαλίζει σα μαχαίρι
Θέλω κοντά σου να `ρθω πάλι
Είμαι στο μαύρο μου το χάλι
Στο δρόμο της επιστροφής
Γίνεσαι πόνος της αφής
Την μηχανή μου έχω φίλη
Μπροστά στης ξενιτιάς την πύλη
Πατάω φρένο και θυμώνω
Κι απ’ το μηδέν ζητάω χρόνο