Βρε σαν τα χιόνια βρε πόσα χρόνια
είχες χαθεί απ’ την παλιά μας γειτονιά
σε καρτερούσα και σε ζητούσα
για να σε βρω είχα χαλάσει το ντουνιά.
Τη γειτονιά μας ξέχασες
τα παιδικά μας χρόνια
θυμάσαι τότε μ’ άφησες
χωρίς καμιά συμπόνια
και τώρα ξαναγύρισες
στο πατρικό σου σπίτι
όπως γυρίζει στη φωλιά
ένα μικρό σπουργίτι.
Σαν σε κοιτάζω αναστενάζω
και ζωντανεύει η αγάπη η παλιά
κι αν το θελήσεις για να γυρίσεις
σε περιμένω μ’ ανοιχτή την αγκαλιά.
Τη γειτονιά μας ξέχασες
τα παιδικά μας χρόνια
θυμάσαι τότε μ’ άφησες
χωρίς καμιά συμπόνια
και τώρα ξαναγύρισες
στο πατρικό σου σπίτι
όπως γυρίζει στη φωλιά
ένα μικρό σπουργίτι.