Στον κρυστάλλινο σου θόλο
στο παλάτι σου ψηλά,
την αυλαία μου σηκώνω
μοναχά για μια βραδιά.
Σε παιδεύω σ' έναν ρόλο
παίζεις κάποιον που πονά,
μια σκιά που καμαρώνω
πως μ' αγάπησε ξανά.
Νιώθω στα χάδια σου αυτή την έλξη
που με τραβάει και με κρατά,
στάχτη στην κάφτρα σου μα άλλη γεύση
έχουν τα χείλη σε μια φωτιά.
Στον διάφανο σου θρόνο
στο κρεβάτι σου κρυφά,
μια ιδέα μένει μόνο
με κατάξανθα μαλλιά.
Φως κλεμμένο απ' τον χρόνο
που μου έκλεψε παλιά,
το αγόρι που πληγώνω
για να μάθει ν' αγαπά.
Νιώθω στα χάδια σου αυτή την έλξη
που με τραβάει και με κρατά,
στάχτη στην κάφτρα σου μα άλλη γεύση
έχουν τα χείλη σε μια φωτιά.