Φύγαν και φέτος τα πουλιά,
στους αμμολόφους, πέρα,
παραφυλάει η μοναξιά
με τον αχό του αγέρα.
Κόρη πικρή του φεγγαριού
που όλο μετράς την άμμο,
στην αστραπή ενός φιλιού
σε βρίσκω και σε χάνω,
σε βρίσκω και σε χάνω.
Η θλίψη πέφτει στην βραδιά
κι η ομίχλη στο λιμάνι,
του ναύτη καίγετ’ η καρδιά
μα ο πόνος δεν τον φτάνει.
Κόρη πικρή του φεγγαριού
που όλο μετράς την άμμο,
στην αστραπή ενός φιλιού
σε βρίσκω και σε χάνω,
σε βρίσκω και σε χάνω.
Этот текст прочитали 305 раз.