Είναι κάτι αγάπες που μαγεύονται
μέσα σ’ ένα βλέμμα παγιδεύονται
κι όταν οι ελπίδες τους ξοδεύονται
ταξιδεύουν στον καιρό,
είναι κάτι αγάπες που τολμήσανε
της καρδιάς τους φόβους καταργήσανε
στο πικρό φινάλε δε λυγίσανε
μια φορά κι έναν καιρό.
Πώς να σ’ αρνηθώ,
με την καρδιά μου πώς να μετρηθώ,
κι αν με ζητάς,
έγραψε τέλος η ζωή για μας,
μεταξωτά και φιλντισένια όνειρα ακριβά
βουλιάζουν στα βαθειά νερά.
Είναι κάτι έρωτες που βράδιασαν
ψάχνοντας το που και πως αμάρτησαν’
στο σκοτάδι όμως κι αν περπάτησαν
το φεγγάρι δε θα βγει,
είναι κάτι έρωτες που κράτησαν
το μεγάλο πάθος, όσο άντεξαν,
χάσαν τον αγώνα, τι κι αν πάλεψαν,
των ανθρώπων την οργή.
Πώς να σ’ αρνηθώ,
με την καρδιά μου πώς να μετρηθώ,
κι αν με ζητάς,
έγραψε τέλος η ζωή για μας,
μεταξωτά και φιλντισένια όνειρα ακριβά
βουλιάζουν στα βαθειά νερά.