Με σημαδέψαν οι καιροί, με μια ματιά θλιμμένη
και λιγοστεύω σαν κερί, σαν σώμα που πεθαίνει.
Ας ήταν να σουν πάλι εδώ, να έρχεσαι, να φεύγεις
να μου φωνάζεις σ’ αγαπώ, να με γλυκοπαιδεύεις.
Αστέρι γίνε μια βραδιά, έλα να μου φωτίσεις
τη σκοτεινή μου την πλευρά και να με αναστήσεις.
Αστέρι γίνε μια βραδιά ή δίκοπο μαχαίρι
και κόψε την ανάσα μου, με τ’ άγιο σου το χέρι.
Τις νύχτες μες στη σιγαλιά, ακούω τη φωνή σου
και νιώθω το φτερούγισμα, απ’ την αναπνοή σου
τα φώτα ανάβω να σε δω, κι η κάμαρα είναι άδεια
και στην καρδιά μου απ’ τις πληγές, μετράω τα σημάδια..
Αστέρι γίνε μια βραδιά, έλα να μου φωτίσεις
τη σκοτεινή μου την πλευρά και να με αναστήσεις.
Αστέρι γίνε μια βραδιά ή δίκοπο μαχαίρι
και κόψε την ανάσα μου, με τ’ άγιο σου το χέρι.