Με το παράπονο ξυπνώ,
με λύπηση κοιμάμαι,
γιατί τα μάτια σου τα δυο
να λάμπουνε θυμάμαι, πω, πω.
Πες μου, πες μου τι θα γίνω,
σ’ αγαπώ και δε σ’ αφήνω,
δυόσμε μου, παρηγοριά μου,
ρίζωσε μες την καρδιά μου.
Μήτε πεινώ, μήτε διψώ
για τις χαρές του κόσμου,
μονάχα εσένα λαχταρώ,
σκοτάδι μου και φως μου.
Όλης της πλάσης τ’ ακριβά
και να μου τ’ αρνηθούνε,
μου φτάνει που τα χείλη σου
εμένα θα φιλούνε.