Πάλι τα λόγια σου είναι σκληρά
φαρμάκι πικρό με ποτίζεις
Θέλεις συνέχεια να με τυραννάς
την καρδιά μου να τη βασανίζεις
Έτσι έχεις μάθει να λες
πως για κανένα δε νοιάζεσαι
κι όση αγάπη κι αν σου’δωσα δεν τη χρειάζεσαι
Φύγε παράτα με άσε με μόνη μου
κοντά σου ξέρω πως χάνω το χρόνο μου
εγώ να νοιάζομαι να κομματιάζομαι
κι εσύ συνέχεια να με πονάς
άστο καλύτερα μη το κουράζουμε δε μ’αγαπάς
Όσα κι αν κάνω όσα κι αν πω
ξέρω δε θα καταλάβεις
δε θα αλλάξεις καθόλου μυαλό
το δικό σου το ξέρω θα κάνεις
Πάλι τα ίδια θα λες
εσύ γι’αγάπη δε νοιάζεσαι
κι όση αγάπη κι αν σου’δωσα δεν τη χρειάζεσαι