Είμασταν γυμνοί πάνω στο κρεβάτι
χωρίς να το σκεφτώ σου έγραψα στην πλάτη
το σ’ αγαπώ με την αφή
κι έγιναν θαρρείς κύματα τα ρίγη
σε σώματα φωτιάς που ένα θαύμα σμίγει
πρωτόπλαστα σε λάβας γη
Κι αν είμαι μαζί σου σ’ ελεύθερη πτώση
δεν θέλω κανείς να με σώσει
δεν έχω πορεία
καμιά απορία
στα μάτια σου έχω νυχτώσει
έσβησα το χτες στου χρόνου τις αιώρες
μιλάνε τα κορμιά και ζήλεψαν οι ώρες
κάθε φιλί σου και γιορτή
έγιναν χορδές οι ζάρες στο σεντόνι
να πάλλεται το φως και να μ’ ελευθερώνει
σε μια αιώνια στιγμή
μην πεις το φινάλε ψυχή κι άλλη βάλε
να πιω μονορούφι τον κόσμο
στο τέλος να μείνει
μια ανάσα που δίνει
πνοή σε σκιά άδειου δρόμου