Σου δώθηκα χωρίς να το σκεφτώ
και ζήτησ’ από σένα μόνο αυτό:
να μ’ αγαπάς, να με κρατάς
κι ειλικρινά να μου μιλάς,
πού να’ ξερα πως ήθελες απλά
την ώρα σου μαζί μου να περνάς,
πως τελικά δυο χείλη ξένα
πίσω απ’ την πλάτη μου φιλάς ...
Με το έγκλημα στα μάτια δίχως τύψεις με κοιτάς
και τα ψεύτικά σου χάδια στο κορμί μου ακουμπάς,
με το έγκλημα στα μάτια δίχως τύψεις με κοιτάς
μα θα’ ρθουν και κάποια βράδια που για μένα θα πονάς!
Τι βγήκε που σ’ αγάπησα πολύ,
που έλιωνα κοντά σου σαν κερί;
με την ψυχή και με τον νου
ήσουν αγάπη μου αλλού,
ο έρωτάς σου ο υποκριτής
αναίδεια γεμάτος και θρασύς
χωρίς ντροπή να μου κρυφτεί
και τώρ’ ακόμα προσπαθεί!