Δυο αδερφοί στη Μυτιλήνη
βγάλαν σκαρί με τη σελήνη.
Στο ραμαζάνι βγάλαν μαχαίρι
δυο μουσουλμάνοι και να τ’ Αλγέρι.
Με τη φωτιά στ’ αλισβερίσι,
με μπαμπεσιά και για μπαξίσι,
λύτρα ζητήσαν χιλιάδες γρόσα.
Να πως πλουτίσαν οι Μπαρμπαρόσα.
Στο περιθώριο της ιστορίας
το δουλεμπόριο της ευτυχίας.
Βγάζω κουρσάρικα αισθήματα στην πιάτσα,
από παιδί δεν είχα κλίση για ρομάντζα.
Πάντα στου έρωτα τα κόκκινα φανάρια
με αρπαχτές γεμίζω της καρδιάς τ’ αμπάρια.
Σαρακηνοί και Αλγερίνοι
μια Κυριακή στη Σαντορίνη,
από τ’ αμπέλι ήπιαν τον ήλιο
το κοκκινέλι το ελιξίριο.
Κακοχρονιά την άλλη μέρα,
η γρουσουζιά σαν μια καλντέρα.
Η προσευχή τους στη μαύρη πέτρα
κι όλη η ζωή τους σε δύο μέτρα.
Στο περιθώριο της ιστορίας
το δουλεμπόριο της ευτυχίας.
Μαύρη ψυχή της αμαρτίας
σαν το πανί της πειρατείας,
με τη μπουνάτσα να ξεφουσκώνει,
άτιμη ράτσα, τι δε σηκώνει.