Αμάν δεν αντέχω να με τυραννάς
και την καρδιά μου χαράμι να τηνε κρατάς
μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς ή αλλιώς με ξεχνάς
παρά να με πουλάς.
Αστέρι μου, πεφταστέρι μου
και λιγνό λευκό γιασεμί μου
όσο μακριά κι αν σε πάρουνε
εσύ θα μένεις μαζί μου,
όσο μακριά κι αν σε πάρουνε
θα μένεις νους και κορμί μου.
Αλλά, ξέρω πάλι θα μου πεις αλλά
πως το κορμί σου εμένα μόνο λαχταρά
μα η ψυχή σου μακριά και γι’ αλλού σε τραβά
δεν αντέχω ξανά.