Γράμματα που λένε - πόσα λένε!
Όσα δεν άκουσα ποτέ απ’ τα χείλη σου.
Σβήνουν οι αποστάσεις. Φώναξέ με
και θα `ρθω να βάψω το μαντήλι σου
με τα σημάδια των φιλιών μου
και με το δάκρυ των ματιών μου.
Γράμματα το `γραψαν
πως δεν μπορώ, πως δεν αντέχω
να σ’ αγαπώ και να μη σ’ έχω,
πως είναι ερημιά ο κόσμος
αν δε σταθεί ο ταχυδρόμος
έξω απ’ την πόρτα μου.
Αν δε μου πει πως έχω γράμμα,
τις νύχτες πνίγομαι στο κλάμα.
Γράμματα που καίνε - νύχτες καίνε.
Πόσα σκοτάδια τις καρδιάς μου φώτισαν;
Σβήνουν οι αποστάσεις. Κοίταξέ με.
Έγιναν καθρέφτες και με ρώτησαν
αν σ’ αγαπώ κι αν είναι αλήθεια
και τον καημό που `χω στα στήθια
ήρθαν και σού `δειξαν.
Μα δεν μπορώ και δεν αντέχω
να σ’ αγαπώ και να μη σ’ έχω
γιατί είναι ερημιά ο κόσμος.
Κι αν δε σταθεί ο ταχυδρόμος
έξω απ’ την πόρτα μου
για να μου πει πως έχω γράμμα,
τις νύχτες πνίγομαι στο κλάμα.