Στα δεκαπέντε χρόνια μου
το μπόι μου καμάρωνα
Μακριά τα παντελόνια μου
κι όλο ιδέα σκάρωνα
Είχα όνειρα μεγάλα
Κι η ζωή δε μου γέλασε μια στάλα
Τα χρόνια φεύγουν δυστυχώς
και σβήνουν σαν τα κύματα
Και μην ρωτήσεις τι και πώς
χιλιάδες τα προβλήματα
Этот текст прочитали 262 раз.