Αχ, γιατί να σ’ αγαπώ;
Αχ, γιατί να μην μπορώ
το φιλί σου τ’ αρμυρό
να τ’ αρνηθώ, να το ξεχάσω;
Αχ, της μοίρας το φτερό
το ’χει γραφτό να ξαναχάσω.
Μ’ έχουν σκάψει οι στεναγμοί
κι όμως κάθε σου στιγμή
ψάχνεις νά ’βρεις αφορμή
τη μαχαιριά για να μου δώσεις.
Χάρισμά σου οι στεναγμοί,
μα τι ψυχή θα παραδώσεις;
Αχ, γιατί να σ’ αγαπώ;
Αχ, γιατί να μην μπορώ
αχ, γιατί να μην μπορώ
να πιω νερό απ’ άλλο χέρι;
Αχ, ποιο θα ’χω τυχερό
ούτ’ ο Θεός δε θα το ξέρει.