Άγγελοι με τύμπανα βαριά
πώς λυπάται μέσα μου η καρδιά
Φύλα με, στοιχειό της ερημιάς
τέτοιες νύχτες σφάζουν μονομιάς
Σαν ποτήρι ράγισε η ζωή
πες μου πως να μεθύσω μ’ άλλη αναπνοή
Σαν ποτήρι ράγισε ο καιρός
πες μου πως να κρατήσω μέσα μου το φως
Νύχτωνε κι ανάψαμε φωτιές
βγες φεγγάρι, μέτρα ξενιτιές
Этот текст прочитали 386 раз.