Ένα τραγούδι απ’ τα μάτια σου έχει κλέψει
μια αγάπη και την έβαλε σε στίχους
κάνει ταξίδια μες στο χρόνο σαν αέρας,
τη συναντάω όπου πάω μες στους ήχους
και παγιδεύτηκε η ώρα, δεν περνάει.
Ένα τραγούδι έχει γίνει η φυλανή μου
το παρελθόν μες στο παρόν παραπατάει
κι ο χρόνος έρμαιο σε κάθε ανάμνησή μου.
Γιατί ρε χρόνε με πουλάς
το κάθε σου λεπτό φοβάμαι.
Εσύ που όλα τα ξεχνάς
γιατί μ’ αφήνεις να θυμάμαι.
Γιατί ρε χρόνε με πουλάς
γιατί μετρας με την καρδιά μου
και τα όνειρά μου τα σκορπάς,
δώσε μου μια στιγμή δικιά μου.
Ένα τραγούδι που σε ξέρει σαν εμένα
με κυνηγάει, έχει γίνει η σκιά μου.
Ό,τι φοβάμαι να παραδεχτώ μου λέει
κλαίει τον πόνο, γελάει με τη χαρά μου
και παγιδεύτηκε η ώρα, δεν περνάει.
Ένα τραγούδι έχει γίνει η φυλακή μου
το παρελθόν μες στο παρόν παραπατάει
κι ο χρόνος έρμαιο σε κάθε ανάμνησή μου.