Ατέλειωτες κουβέντες στον αέρα
σιγά σιγά μου δείξανε
πως χάνω την ψυχή μου κάθε μέρα
και νιώθω πως με ρίξανε.
Ούτε που πρόλαβα να μάθω τι συμβαίνει.
Κοιτούσα τα βιβλία και τους δρόμους...
Μα τώρα η ζωή με περιμένει,
σε πόρτες, σε ουρές, σε διαδρόμους!
Ατέλειωτες κουβέντες στον αέρα
σιγά σιγά μου δείξανε
πως χάνω την ψυχή μου κάθε μέρα
και νιώθω πως με ρίξανε.
Ούτε που πρόλαβα καλά να σε γνωρίσω,
σε πήραν οι ταχύτητες του κόσμου...
Δε θέλω τη γραμμή ν’ ακολουθήσω,
μα ούτε και να ζήσω μοναχός μου!
Ατέλειωτες κουβέντες στον αέρα
σιγά σιγά μου δείξανε
πως χάνω την ψυχή μου κάθε μέρα
και νιώθω πως με ρίξανε.
Этот текст прочитали 303 раз.