Σε ξένα βήματα πατάω,
καινούργιο δρόμο αναζητάω,
σκιές που έχουνε χαθεί
πίσω απ’ του δρόμου τη στροφή.
Με ξένα λόγια τραγουδάω
αυτά που χρόνια αγαπάω
και περιμένω για να ‘ρθεί
η Ανοιξιάτικη αυγή.
Σε ξένη νύχτα αλητεύω,
έχω ξεχάσει τι γυρεύω,
στενάζει άναρχος Θεός,
καυτός νοριάς ο στεναγμός.
Σε ξένα σύνορα φυλάω
και τον απέναντι ρωτάω:
“Ποιός είναι φίλος, ποιός εχθρός”.
Κι αυτός μου λέει: “Ο καιρός”.
Τα ξένα ρούχα που φοράω,
πανιά γινήκανε και πάω
πολύ μακριά, σε άλλη γη
και οδηγός μου ένα παιδί.
Ξένη πατρίδα, σε ρωτάω,
σαν δε με θέλεις, πού να πάω
πρόσφυγας με παλιά πληγή,
στης ιστορίας τη ρωγμή.
Σε ξένη νύχτα αλητεύω,
έχω ξεχάσει τι γυρεύω,
στενάζει άναρχος Θεός,
καυτός νοριάς ο στεναγμός.
Σε ξένα σύνορα φυλάω
και τον απέναντι ρωτάω:
“Ποιός είναι φίλος, ποιός εχθρός”.
Κι αυτός μου λέει: “Ο καιρός, ο καιρός”.